Forum - www.szalency.de

Misiu Zbysiu

[link widoczny dla zalogowanych]

Historia Misia Pluszowego - Taddybär Geschichte

Misiu Zbysiu

[link widoczny dla zalogowanych]

Prezydent Roosevelt wybrał się na polowanie. Po kilku godzinach bezskutecznych łowów, któryś z towarzyszy Prezydenta zauważył błąkającego się małego niedźwiadka. Strzelił, raniąc go. Postrzelonego misia zaprowadził do Prezydenta jako trofeum polowania. Roosevelt, ujrzawszy przerażone zwierzątko, nie był w stanie wziąć do ręki strzelby, aby strzelić po raz drugi. Postanowił puścić go wolno. Historia o uwolnieniu niedźwiedzia zainspirowała znanego twórcę komiksów Clifforda Berrymana do stworzenia serii rysunków pt. "Drawing the Line in Mississippi". Rysunki ukazały się w gazetach, i te z kolei zachęciły Morris Michtom’ a, właściciela sklepu ze słodyczami do zaprojektowania wzoru zabawki pluszowej podobnej do misia z komiksu. W ten sposób na wystawie sklepu szybko znalazł się miś pluszowy z odręcznie podpisaną karteczką “Miś Teddy’ego.”

Pierwsza seria misiów sprzedawała się niczym świeże bułeczki. Po roku Michtom założył firmę produkującą zabawki the Ideal Novelty and Toy Co.,
W tym samym czasie, kiedy miał miejsce słynny incydent z misiem w Ameryce, w 1902 r. niemiecki projektant zabawek Richard Steiff wpadł na pomysł projektu zabawki pluszowej – misia. Wzorem dla niego były cyrkowe niedźwiedzie. Trzeba pamiętać, że przed rokiem 1902 istniały niedźwiedzio-podobne zabawki, były one jednak bardzo podobne do prawdziwych niedźwiedzi

Richard Steiff postanowił zmienić wizerunek misia i upodobnić go do lalek. W 1903 r. na wystawie zabawek w Lipsku, miś Steiffa po raz pierwszy ujrzał światło dzienne. Nikt jednak nie zainteresował się nim. Podobno dopiero na zakończenie wystawy przy stoisku pojawił się amerykański kupiec i zamówił u niego 3 000 misiów. Był to początek kariery pluszowego misia.

Misiu Zbysiu

[link widoczny dla zalogowanych]

Im November 1902 ereignete sich folgende Geschichte: Der 26. Präsident der Vereinigten Staaten von Nord Amerika, Theodore Roosevelt, mit Spitznamen Teddy, mußte in einem Grenzkonflikt zwischen den Bundesstaaten Louisiana und Mississippi vermitteln. Anläßlich eines Besuches an der Grenzlinie wurde eine Bärenjagd auf Grizzlybären angesetzt. Der Präsidentenbesuch muß sich jedoch unter den Bären herumgesprochen haben, denn selbst nach tagelangem Suchen fanden die Treiber nur einen kleinen Bären, der seine Mutter verloren hatte. Er wurde gefangen und an einen Baum gebunden. Eiligst wurden der Präsident und seine Jagdgesellschaft über den Fang informiert. Als jedoch Theodore Roosevelt den kleinen Bären sah, weigerte er sich, diesen zu erschießen.

In dieser Jagdgesellschaft befand sich auch der Korrespondent und Karikaturist der Washington Post namens Clifford Berryman. Seine Spezialität war es, seine Berichte durch Zeichnungen zu ergänzen. Berryman hatte schon mehrmals die Jagdleidenschaft des Präsidenten auf s Korn genommen. So erschien am 16. November 1902 in der Washington Post die Geschichte über die nicht stattgefundene Bärenjagd. Die Leser lachten über den Präsidenten, hatten jedoch auch großes Verständnis für seine Handlung.

Im Jahre 1906 heiratete die Tochter des Präsidenten. Auf der Hochzeitstafel saß vor jedem Gedeck ein Plüschbär. Als ein Gast den Präsidenten nach dem Namen dieser Bären fragte, wurde dieser sehr verlegen. Ein anderer Gast half dem Präsidenten aus der Patsche und erklärte, dies seien die neuen Teddies.

Eine andere Version lautet, daß der Hersteller dieser Bären Moris Michtom seinen ersten Plüschbären im Schaufenster seines Ladens ausgestellt haben soll. An diesem Bären soll ein Pappschild "Teddy's Bear", in Anlehnung an die Zeichnungen Clifford Berryman s befestigt gewesen sein.

Bleibt nachzutragen, daß die Präsidententochter nie begeistert von diesen Teddybären gewesen ist. Clifford Barryman glich seitdem die Form des ursprünglichen Bären mehr und mehr den Teddybären an und hat mit dieser Figur fortan jede Geschichte bereichert.

Neben dieser amerikanischen Version gibt es eine, die in Giengen an der Brenz ihren Ursprung nahm. Dort entwickelte 1902 Richard Steiff, ein Neffe der deutschen Spielzeugherstellerin Margarete Steiff, den ersten Teddybären mit beweglichen Armen und Beinen, den 55 PB. Er wurde Anfang 1903 in die USA geschickt, jedoch wegen Nichtgefallen wieder zurück nach Giengen gesandt.

Daraufhin stellte ihn Margarete Steiff auf ihrem Messestand in Leipzig aus, wo sie aber hauptsächlich ihre gefilzten Nadelkissen anbot. Ein amerikanischer Vertreter brauchte in letzter Minute ein „Verlegenheitsmitbringsel“ und erstand den Bären. Der oder die Beschenkte fand den Bären aber nicht besonders nett und verschenkte ihn weiter, bis er schließlich seinen Weg in die Auslage eines Geschäftes fand.

Dort wurde er vom Sekretär Teddy Roosevelts entdeckt und kam schließlich auf der Geburtstagstafel der Tochter Roosevelts zu sitzen. Das Kind war von dem Bären so angetan, dass es ihn nach seinem Vater „Teddy“ taufte.

Von diesem Moment an wurde der putzige Geselle immer beliebter, und so kam es, dass 1903 auf der Leipziger Frühjahresmesse ein amerikanischer Vertreter bei der Firma Steiff 3.000 Teddybären bestellte.

Misiu Zbysiu

Misiowe Szaleństwo

Misiowe szaleństwo rozpoczyna się w roku 1906. Ze swymi misiami nie rozstają się ani Panie z Towarzystwa ani dzieci. Miś stał się maskotką Roosvelta, i kto wie czy nie dzięki niej, Roosvelt odniósł zwycięstwo w kampanii wyborczej. Seymour Eaton był autorem pierwszej serii książeczek dla dzieci o przygodach małego misia Roosvelta. Powstają też piosenki o misiach. Pojawili się liczni producenci sympatycznych pluszaków.

Między innymi firma Gund Manufacturing Corporation (1906), która istnieje i produkuje pluszowe misie do dziś. Przez nadchodzące 50 lat wzór misia zaprojektowany przez Steiffa wywarł ogromny wpływ na projektantów zabawek m.inn. Hermann i Bing. Miś stał się popularny nie tylko w Stanach ale w całej Europie. W Wielkiej Brytanii pluszowy miś pojawił się ok. 1910 r., jednak jego produkcja na szeroką skalę rozpoczęta została w roku 1915 – jako pierwsze były takie firmy jak J.K. Farnell (z tej fimry pochodzi pierwowzór Kubusia Puchatka), The Deans Rag Book Co, and H.G. Stone & Co

Misiu Zbysiu

Sukcesy pluszowego misia w okresie międzywojennym

Lata dwudzieste i trzydzieste xx wieku to okres ręcznej produkcji misiów wysokiej jakości. Rozwinęły się firmy produkujące misie takie jak: Chad Valley, Chiltern, and Dean's, Pintel and Fadap (Francja), Joy Toys (Australia).

Misiu Zbysiu

Od końca II wojny światowej
po lata 70-te

Po drugiej wojnie światowej najbardziej znanym twórcą misiów był Wendy Boston. Przełomem była możliwość prania pluszowych futerek w pralce. Projekt Wendy Boston ukształtował wizerunek misia aż do lat 70-tych. Współczesny miś, to w odróżnieniu od misia przedwojennego, który był szyty wyłącznie z materiałów naturalnych, miś z tkanin syntetycznych, a jego oczy są robione z plastiku (podczas gdy oczy starych zacnych pluszaków były tylko i wyłącznie szklane). Odtąd produkcja misiów stała się prostsza i tańsza. Nastąpił czas masowej sprzedaży pluszaków, często produkowanych tanim kosztem w Azji.

Misiu Zbysiu

Teraźniejszość pluszowego misia

W połowie lat 70 tych wizerunek misia ulega przemianom, jednak wielbiciele wspominają wzory z początku wieku. Odtąd Miś przestaje być jedynie pluszową zabawką dla dzieci, ale staje się przedmiotem westchnień dorosłych kolekcjonerów. Z myślą o nich na początku lat 80 tych została wyprodukowana kolekcja starych misiów w/g projektu Steiffa. W 1984 r. Zostało otwarte muzeum pluszowych misiów w Anglii. Zaczęto organizować aukcje, na których poszczególne modele misiów osiągały ogromne ceny np. jeden z misiów Steiffa został sprzedany za 176 000 dolarów. W latach 70-tych wprowadzono artystyczne wzornictwo pluszowych misiów. Takie misie projektowane przez artystów sprzedawane były w sklepach firmy Ganz, Gund, Dean's, Knickerbocker, Grisly Spielwaren i innych. Obecnie żyjemy w czasach ogromnego rozkwitu tradycji pluszowych misiów, zarówno tych starych z początku wieku, ręcznie szytych, które osiągają gigantyczne ceny na aukcjach, jak i tych współczesnych produkowanych masowo w fabrykach na Dalekim Wschodzie. Miś wciąż pozostaje najważniejszą zabawką naszego dziecka i miejmy nadzieję, że już wkrótce nie będzie ani jednego dziecka na świecie, które nie miałoby swojego pluszowego misia.